غلام‏حسين‏خان سردارمحتشم

غلامحسين‏خان (شجاع‏السلطان، شهاب‏السلطنه، سردارمحتشم) پسر چهارم امامقلى‏خان حاجى ايلخانى و مادرش حاجيه بى‏بى زينب دختر ابدال‏خان و خواهر مادرى صمصام‏السلطنه در سال 1275ه ق متولد شد و براى اولين بار در سال 1905م، 1323ه ق و بار ديگر در سال 1907م براى مدتى به عنوان ايل‏بيگى بختيارى انتخاب شد. در اواخر سال 1906م، 1324ه ق و اوايل سال 1907م، 1325ق كه بين اولاد ايلخان و حاجى ايلخانى بر سر تصاحب عنوان ايلخانى اختلاف به وجود آمد، او خود را به سفارت انگليس نزديك كرد.
غلامحسين‏خان در سال 1325ه ق با عنوان شهاب‏السلطنه به سمت ايلخان بختيارى برگزيده شد و بنابراين مسائل شركت نفت مستقيماً به او ارتباط پيدا كرد. محمدعلى‏شاه نيز به او دستور داد تا دويست سوار بختيارى به تهران اعزام كند، نزديكى محمدعلى‏شاه با شهاب‏السلطنه اين سوء ظن را در اسپرينگ رايس وزير مختار انگليس در تهران به وجود آورد كه مبادا موقعيت جديد شهاب‏السلطنه او را براى وارد كردن فشار بر سنديكاى امتيازات يارى كند به وجود آورد. اين انتصاب چندان دوام نياورد و در همان سال نجفقلى‏خان صمصام‏السلطنه توانست مقام ايلخانى را تصاحب كند و بعد از فتح اصفهان و مراجعت سردار اسعد دوم از اروپا؛ على‏قلى‏خان براى يكپارچه ساختن قدرت بختيارى نياز مبرمى به همكارى اولاد حاجى ايلخانى داشت به همين خاطر غلامحسين‏خان را كه لقب سردارمحتشم يافته بود، مطمئن كرد كه هر گونه امتياز يا درآمدى از رهگذر اين تغييرات نصيب اولاد ايلخانى و حاجى ايلخانى گردد به طور مساوى بين دو خانواده تقسيم خواهد شد و بر اساس آن در سال 1327ه ق، 1909م مقاوله‏نامه‏اى بين طرفين متعقد گرديد. سردارمحتشم بعد از فتح تهران در بعضى از كابينه‏ها شركت داشت و او در سالهاى 1905 و 1907 و 1912 سه بار ايل‏بيگى دوبار در سال 1325ه ق، 1324ه ق سمت ايلخانى بختيارى را به عهده داشت. سردارمحتشم يكى از متمول‏ترين خوانين بختيارى بود، به طورى كه بعد از واقعه شليل و خلع سلاح سربازان دولتى در خاك بختيارى دولت مركزى مبلغ هشتاد هزار تومان ماليات عقب‏افتادة قبلى را از او دريافت كرد.
     در دورة نخست‏وزيرى سردارسپه، در سال 1302 با حمايت وى، سردارمحتشم به ايلخانى‏گرى منصوب شد و يك سال بعد جاى خود را به سردارظفر داد و در سال 1305 به منظور معالجه راهى اروپا شد و در 1306 درگذشت.
     از غلامحسين‏خان سردارمحتشم پسران متعددى به جاى ماند كه مى‏توان از بين آنان آقاخان بختيارى، حميد بختيارى، ابدال بختيارى و مجيد بختيارى را نام برد.